Karate
Karate – sztuka walki powstała na Okinawie.Od momentu powstania sztuka ta ewoluowała. W wielu stylach aspekt realnej walki został zachowany, a nawet rozwinięty (przykładowo kopnięcie okrężne mawashi geri nie występowało w oryginalnej sztuce okinawańskiej). W niektórych jednak stylach sztuka ta zmieniła swój charakter z utylitarnego systemu walki (karate okinawańskie) na system psychofizycznego doskonalenia się, gdzie na pierwszy plan wysuwa się aspekt do - "drogi", którą kroczy się całe życie, jako symbolu niekończącego się procesu dążenia do doskonałości. Stąd spotykamy także nazwę karatedo (pisane także jako karate-do). Koreańskim odpowiednikiem karate niesportowego jest tangsudo, a karate nastawionego na rywalizację - taekwondo. Obecnie istnieją trzy podstawowe kierunki w karate: karate jako walka na śmierć i życie (style klasyczne, głównie okinawańskie), czyli tzw. karate tradycyjne. Paradoksalnie, z uwagi na ujęcie karate jako walki na śmierć i życie w stylach tych rzadziej przeprowadza się kumite (sparringi), karate jako sport z elementami samoobrony (większość stylów), także z przeprowadzaniem zawodów. W ramach tej kategorii stylów trwa zażarta dyskusja nt zasad, których spójne przyjęcie umożliwiłoby szersze zaistnienie karate na Olimpiadzie. Spory dotyczą m.in. dozwolenia podcięć, kontaktu na głowę, rodzajów ochraniaczy, low-kicków, i in. karate jako sposób psychofizycznego doskonalenia. Podejście najbliższe taijiquan, nie nastawione bezpośrednio na aspekt samoobrony czy rywalizacji, jednak z zachowaniem oryginalnych postaw, wielu kata, ruchów. Ponieważ karate upowszechniło się jako amatorski sport, w większości stylów wykształciła się potrzeba stworzenia szczegółowej hierarchii stopni, aby zmotywować ćwiczących do rozwoju.
Niektóre Style Karate.
Enshin karate jest to stosunkowo młody styl walki, stworzony przez kancho Joko Ninomiya. Wywodzi sie z kyokushin karate. Główną cechą odróżniająca od innych styli jest występowanie sabaki (chwyty i rzuty), ataków na boki przeciwnika, oraz odejście od zasady cios za cios.
Stosowane są techniki pochodzące z judo (chwyty, rzuty, podcięcia) oraz z aikido (zejścia).
Enshin w tłumaczeniu oznacza środek koła.
Przewodniczącym polskiego enshin karate jest sensei Radosław Kulikowski (2dan).
Oyama Karate pełnokontaktowy styl karate, którego twórcą jest Shigeru Oyama.
Shigeru Oyama w 1983 roku, jako Saiko Shihan (Najwyższy Mistrz, 10 dan), chcąc realizować swoją wizję pełnokontaktowej sztuki walki, opuścił szeregi IKO karate kyokushin (kierowanej przez Masutatsu Oyama) i założył Organizację Oyama Karate. Do stylu wprowadził wiele elementów nowoczesnych z innych sztuk walki np. kick-boxingu czy boksu tajskiego. W Polsce organizacją kieruje shihan Jan Dyduch (7 dan).
Kyokushin Karate Założycielem stylu był urodzony 27 lipca 1923, Koreańczyk, Choi Yeong-Eui, który po przybyciu do Japonii przybrał imię Masutatsu Oyama. Opuścił on szkołę Shotokan, krytykując ją za naukę karate bezkontaktowego. Stwierdził, że "Pokazywanie samych form karate jest jedynie tańcem nie godnym prawdziwego wojownika".
Stworzona przez niego Międzynarodowa Organizacja Karate Kyokushinkaikan (International Karate Organization Kiokushinkaikan, w skrócie IKO) była do momentu jego śmierci w 1994 roku największą organizacją sztuk walki na świecie. Po śmierci Masutatsu Oyamy ogłoszono, że na mocy testamentu sukcesorem zmarłego i nowym liderem światowego kyokushin jest Akioshi Shokei Matsui. Nie wszyscy uczniowie Oyamy uznali sukcesora za godnego następcę Masutatsu Oyamy, w związku z czym w latach 1994 - 2004 następowały kolejne rozłamy w IKO. Kolejni uczniowie Oyamy obwoływali się jego sukcesorami i otwierali kolejne Międzynarodowe Organizacje Kyokushinkaikan Karate uznając jednocześnie siebie za tych właściwych sukcesorów legendarnego twórcy stylu. W ten sposób powstawały kolejne IKO 2, 3, 4, 5 itd. Nie bez znaczenia dla podziałów w Kyokushin pozostał fakt, że sukcesor Masutatsu Oyamy zarejestrował International Karate Organization Kiokushinkaikan jako przedsiębiorstwo w Stanach Zjednoczonych. Przedsiębiorstwo będące jego własnością. Uczynił to jednocześnie opatentowawszy nazwą Kyokushin, Kyokushinkaikan, Kancho Kyokushin oraz znaki stylu: kanji i kanku jako jego własne znaki firmowe. Na mocy tego patentu Shokei Matsui pozbawił możliwości używania tychże znaków i nazw części z reprezentantów innych IKO, lub też zmusił ich do wybrania innych znaków. Istotniejszym dla przyszłości stylu może okazać się inny spór sądowy, jaki toczył Akioshi Shokei Matsui z rodziną zmarłego Matsutatsu Oyamy. Ostatecznie system sądowniczy w Japonii uznał zasadność roszczenia rodziny Oyama o przywrócenie im wszelkich praw do własności intelektualnych Masutatsu Oyamy, w tym do stworzonego przez niego stylu karate. Sąd w Tokio uznał rzekomy testament Masutatsu Oyamy za ewidentnie sfałszowany i przez to od początku nie ważny. W ten sposób IKO Matsui zyskało w międzynarodowym słownictwie stylu Kyokushin numer 1, dla odróżnienia od IKO stworzonego przez Masutatsu Oyamę. Rodzina twórcy stylu chcąc podkreślić autentyczność reprezentowanego przez nią IKO,jako kontynuacji dzieła Masutatsu Oyamy, rozpowszechniła dodawanie do nazwy swego IKO określenia "Sosai Group". Obecnie istnieje więc wiele mniejszych od pierwotnego IKO organizacji, które w bardzo różny sposób argumentują, że to właśnie one uczą prawdziwego Kyokushin.
